…Здаецца нават, што дзвярны праём тут павузеў,
Калі цяпер сюды ўваходзіш са двара…
Я не прывыкну ўсё ніяк, што тут цяпер музей
І што самога тут няма гаспадара.А помніце, сябры, як некалі ў спякотны дзень
Сюды мы ў госці ім запрошаны былі,
Як бедаваў тады паэт, што зноў стаіць сухмень,
Што нівы нават ні расінкі не пілі?
Прайшлі дажджы…
З двара чуваць людскія галасы…Як быццам выйшаў ён падыхаць водарам сасны,
Палюбавацца, як закрасавалі каласы
Ім вырашчанага гатунку збажыны.
Барометр на стале прарочыць ясны дзень з начы…Ліст не дапісан ім…
Я ў сэрцы ўсё збярог,
Як той юнак, якому жураўліныя ключы
Ён уручыў і жураўлінае пяро.
М. Аўрамчык "У доме Якуба Коласа"
"У доме Якуба Коласа", так называецца і выстаўка з фондаў музея, асабістага архіва нашчадкаў Якуба Коласа і прыватнай калекцыі родных М. Аўрамчыка, якую прэзентавалі ў дзень юбілею ў Дзяржаўным літаратурна-мемарыяльным музеі Якуба Коласа.
Невыпадкова юбілей Міколы Аўрамчыка святкаваўся ў доме Якуба Коласа, бо менавіта Пясняр паспрыяў ўваходу маладога паэта ў літаратурнае жыццё, адзначыўшы адзін з яго першых вершаў. Мікола Аўрамчык успамінаў: "Я добра разумею цяпер, што тая даўняя ацэнка Якубам Коласам майго верша адыграла вырашальную ролю ў маім далейшым творчым лесе… Цяпер я знайшоў даваенныя падшыўкі абедзвюх рэспубліканскіх маладзёжных газет і перачытаў тое, што яны друкавалі аб памятным для мяне літаратурным вечары. Вось што напісана ў "Чырвонай змене" за 8 красавіка 1939 года ў канцы нататкі "Літаратурна-творчы вечар":
"Колас падрабязна разабраў верш М. Аўрамчыка "Адлёт жураўлёў". Азнаёміўшыся з журналам "Наша творчасць", ён пакінуў наступны запіс: "…Першае ўражанне — радасць за таленты маладых літгурткоўцаў. Маю ўвагу спыніў верш Аўрамчыка "Адлёт жураўлёў". Верш надзвычай свежы. Па сіле і эмацыянальнасці я стаўлю яго ў рад такіх вершаў, як лермантаўскі "Парус". Жадаю літгурткоўцам поспехаў"".
Утульным і блізкім сэрцу для многіх беларускіх пісьменнікаў быў дом Якуба Коласа. Мікола Аўрамчык не адзін раз быў госцем гэтага дома, як пры жыцці класіка беларускай літаратуры, так і пасля яго смерці, калі тут быў створаны музей. З прывітальным словам да прысутных звярнуўся дырэктар Дзяржаўнага літаратурна-мемарыяльнага музея Якуба Коласа Аляксандр Васільевіч Храмы.
Аб горкім лёсе і аб дасягненнях юбіляра расказаў сябра музея, беларускі пісьменнік Генрых Далідовіч, які з’яўляецца аўтарам прадмовы да кнігі "Выбраныя творы" Міколы Аўрамчыка ў серыі "Беларускі кнігазбор". З цёплымі словамі аб юбіляры выступіў галоўны рэдактар выдавецтва "Кнігазбор" Кастусь Цвірка.
Унучка Якуба Коласа Марыя Міхайлаўна Міцкевіч натхнёна прачытала верш Міколы Аўрамчыка "Спарышы", прысвечаны Юрасю Свірку і Кастусю Цвірку.
Студэнт 4-га курса вакальна-харавога аддзялення Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі Уладзіслаў Барткевіч (клас старшага выкладчыка кафедры спеваў Дзмітрыя Валер’евіча Такмакова) выканаў 5 лірычных інтэрмецца на словы нямецкага паэта Генрыха Гейнэ нашага беларускага кампазітара Дзмітрыя Смольскага. Партыя фартэпіяна – студэнтка 4 курса фартэпіяннага і кампазітарска-музыказнаўчага факультэта Ірына Цераш (клас старшага выкладчыка кафедры канцэртмайстарскага майстэрства Наталлі Аркадзьеўны Кароцінай).
У першым нумары часопіса "Маладосць" за 2020 год выйдзе артыкул беларускага паэта, земляка Якуба Коласа Казіміра Камейшы, прысвечаны Міколу Аўрамчыку. Мікола Аўрамчык прысвяціў Казіміру Камейшу верш "Выток", а Казімір Камейша ў сваю чаргу прысвяціў юбіляру верш "Калі прыпомніш". Казімір Вікенцьевіч падзяліўся з гасцямі вечара сваімі ўспамінамі.
Мікола Аўрамчык доўгі час працаваў у часопісе "Маладосць". У сваіх успамінах аб Коласе "Духоўны прарок і зямны чалавек" ён распавядаў, як хадзіў да Канстанціна Міхайлавіча па матэрыялы для часопіса. Галоўны рэдактар часопіса "Маладосць" Святлана Воцінава прадэманстравала ўнікальныя дакументы і распавяла пра працу Міколы Якаўлевіча ў часопісе.
У імпрэзе таксама прынялі ўдзел Старшыня Мінскага гарадскога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі Міхась Пазнякоў, беларускі паэт, крытык і публіцыст Яўген Хвалей, пісьменнік, паэт Алесь Камароўскі.
Цудоўныя вершы Мікола Аўрамчык прысвяціў сваім дочкам Ірыне, Наталлі і Святлане. На вечарыне ў якасці ганаровых гасцей прысутнічалі родныя Міколы Аўрамчыка. Напрыканцы імпрэзы слова ўзяла дачка пісьменніка Наталля Мікалаеўна. Яе чуллівы расповяд пра дзяцінства, пра тое, як бацька заўсёды падтрымліваў дачок і даваў слушныя парады, якія дапамагалі ў жыцці, нікога не пакінуў раўнадушным.